PROTOKÓŁ Z LOSOWANIA NAGRODY W KONKURSIE

„WOLFGANG AMADEUSZ MOZART”

YAMAHA Szkoła Muzyczna Słupca – jesień 2009

 

8 października 2009 roku, w Szkole Muzycznej YAMAHA w Słupcy, w obecności: p. Arlety Adamczyk,  Edyty Augustyniak, Krzysztofa Gorzelańczyka,  Mariki Liczbińskiej, Justyny Mąkowskiej oraz Justyny Purul odbyło się losowanie nagród.

Zebrano 28 kuponów.

Krzysztof Gorzelańczyk szczęśliwą ręką z poprawnie wypełnionych kuponów wylosował:

 

Antoninę Zakrzewską,

 

która wygrała jeden miesiąc nauki w szkole Gratis.

 

Bardzo serdecznie gratulujemy i życzymy wiele radości z muzykowania!!!

 

Wolfgang Amadeusz Mozart (ur. 27 stycznia 1756 w Salzburgu, zm. 5 grudnia 1791 w Wiedniu)

– austriacki kompozytor i muzyk, razem z Haydnem i Beethovenem zaliczany do grona klasyków wiedeńskich.

 

Urodzony w Salzburgu, ówczesnej stolicy małego, niezależnego arcybiskupstwa w ramach Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, jako siódme dziecko Leopolda Mozarta oraz Anny Marii z domu Pertl. Od piątego roku życia uczył się gry na klawesynie i skrzypcach pod kierunkiem swojego ojca.

Miał starszą o cztery lata siostrę Marię Annę, która także przejawiała uzdolnienia muzyczne. Razem z nią, kiedy miała 11 lat, mały Wolfi 7- grywał duety klawesynowe na zasłoniętej materiałem klawiaturze. Ojciec – Leopold Mozart – woził ich po całej Europie, prezentując się jako klawesyniści zarówno na dworze cesarskim, jak i w pałacach arystokracji., przez co Wolfgang zaczął chorować.

 

W wieku 7 lat komponuje on swój pierwszy utwór - Menuet i Trio KV 1.

 

W roku 1764 Wolfgang (8-letni) zagrał w Wersalu dla Ludwika XV i w pałacu Buckingham dla Jerzego III.

 

W 1769 roku (13 –letni) Mozart został koncertmistrzem kapeli arcybiskupiej.

W czasie podróży do Włoch, po wysłuchaniu w Kaplicy Sykstyńskiej Miserere Gregorio Allegriego 13-letni Mozart zapisał ten utwór z pamięci. "Miserere" można było wykonywać tylko w Kaplicy. Papież podziwiał geniusz młodego twórcy i nadał mu tytuł kawalera orderu "Złotej Ostrogi" .

 

14 sierpnia w 1782 r. Wolfgang ożenił się z Konstancją Weber (1762-1842), która była śpiewaczką, i rozpoczął pracę nad operą Uprowadzenie z seraju. W trakcie ich 9-letniego małżeństwa Konstancja powiła szóstkę dzieci, z której przeżyła tylko dwójka.

Mozart nie miał trudnego życia. Często otrzymywał wynagrodzenie za swoją pracę, a gdy już posiadał pieniądze, to trwonił wielkie sumy, prowadząc ekstrawagancki styl życia. Świadczyło to jednak nie o jego próżności, lecz o chęci aktywnego zaistnienia w wiedeńskim świecie muzyków, co miało przynieść w efekcie dodatkowe dochody. Dużych wydatków przysparzała Mozartowi również jego żona Konstancja. Gdy była już szósty raz w ciąży, miała duże problemy ze stopami, co zmuszało ją do częstych i długich wyjazdów do uzdrowiska Baden.

 

Jeszcze w październiku 1791 r. nikt nie przypuszczał, że za 2 miesiące Mozarta już nie będzie. Przez wiele lat nie wiedziano, co było przyczyną śmierci kompozytora, tradycja romantyczna zaś stworzyła wokół tego faktu wiele fantastycznych legend. Po długotrwałej analizie medycznej ustalono jednak dość szczegółowy przebieg choroby Mozarta, w którego opisie znajdują się takie objawy, jak: wysoka gorączka, obfite wydzielanie potu i wysypka, stan zapalny i obrzmienie w obrębie kończyn, unieruchomienie ciała z powodu silnego bólu. Diagnoza mówi o ostrej gorączce reumatycznej z obrazem klinicznym nawrotu reumatoidalnego zapalenia stawów i jednoczesnym wystąpieniem reumatyzmu mózgowego połączonego z bardzo wysoką temperaturą i paraliżem najważniejszych ośrodków mózgu. Za bezpośrednią przyczynę śmierci uznaje się upust krwi dokonany przez medyka na dwie godziny przed śmiercią Mozarta. Zespół chorobowy wywołany był przez paciorkowce.

 

Śmierć przerwała pracę Mozarta nad mszą żałobną Requiem, której nie ukończył. Na prośbę żony Mozarta dzieło to dokończyli jego znajomi kompozytorzy, Joseph Eybler i Franz Xaver Süssmayr. W rękopisie Mozarta ostatnie nuty postawione jego ręką przypadają na 8 takt partii wokalnych Lacrimosa.

 

Powszechnie uważa się, że Mozart zmarł w nędzy i zapomnieniu, pochowany w grobie dla ubogich. W rzeczywistości, choć jego twórczość nie była już tak modna w Wiedniu, w dalszym ciągu otrzymywał jednak znaczące przychody z różnych stron Europy, szczególnie z Czech, a konkretnie z Pragi. Został pochowany w grobie 3. klasy, tak jak większość mieszkańców Wiednia. Pochówek tego typu warunkowały dwa zarządzenia Józefa II z lat 1784-85, które narzucały poszczególne elementy pogrzebu.

 

Twórczość

 

Mimo, iż Mozart żył tylko 35 lat, zdążył pozostawić po sobie kilkaset skrzących się dowcipem i wyróżniających słynną mozartowską lekkością oraz melodyjnością utworów.

Ponad 50 symfonii,

Symfonia No.40 KV 550 g-moll jest jedną z dwóch molowych symfonii Mozarta, a zarazem jedną z najczęściej wykonywanych

 

kilkadziesiąt koncertów fortepianowych, skrzypcowych, fletowych i na inne instrumenty solowe z towarzyszeniem orkiestry,

 

blisko 20 mszy (a także słynne, acz niedokończone przez niego "Requiem") oraz inne utwory muzyki kościelnej. Ostatnie dzieło Mozarta Requiem d-moll KV 626, napisane w 1791, a ukończone zostało przez Franza Xavera Süssmayra po śmierci Mozarta.

 

13 oper, które do dnia dzisiejszego znajdują się w repertuarze wszystkich teatrów operowych świata (zwłaszcza takie arcydzieła, jak "Uprowadzenie z seraju", "Wesele Figara", "Don Giovanni", "Czarodziejski flet", "Cosí fan tutte" ).

Wśród niewielu oper do tekstu niemieckiego najważniejsze są singspiele (śpiewogry) Uprowadzenie z Seraju i Czarodziejski flet. Chociaż legenda głosi (a film Miloša Formana” Amadeusz” ją utrwala), że po premierze Uprowadzenia z Seraju cesarz Józef II powiedział do Mozarta: „za dużo nut”, utwór odniósł ogromny sukces i przyniósł kompozytorowi sławę również poza Wiedniem. Trzy najwybitniejsze włoskojęzyczne opery Mozarta powstały do librett napisanych przez Lorenza da Ponte. Są to Wesele Figara, Don Giovanni i Così fan tutte.

 

wiele utworów kameralnych, solowych. Jest także pierwszym wielkim twórcą wśród zawodowych kompozytorów piszących muzykę rozrywkową (tańce, divertimenta, serenady z "Eine kleine Nachtmusik" na czele).

 

Dorobek Mozarta to ponad 600 kompozycji. Po jego śmierci podejmowano kilka prób zinwentaryzowania jego kompozycji, ale przedsięwzięcie takie udało się dopiero w 1862 Ludwigowi von Köchlowi, wiedeńskiemu botanikowi, mineralogowi i nauczycielowi.

 

Spojrzenie na postać i muzykę Mozarta należy do najbardziej złożonych zjawisk w historii muzyki, a wokół jego osoby narosło wiele legend i kontrowersji. Wielu ludziom trudno wyobrazić sobie jak człowiek, który przeżył zaledwie 35 lat, zdołał napisać niespełna 700 utworów, często tak rozbudowanych jak opery lub oratorium, a przy tym bardzo oryginalnych, chociaż przecież pisać zaczął w bardzo młodym wieku. Fascynuje też jego pamięć muzyczna, i wielokrotnie powtarza się, jak np. zapisał z pamięci Miserere Gregoria Allegri po jednorazowym wysłuchaniu go w Kaplicy Sykstyńskiej.

W XIX wieku Mozart cieszył się umiarkowaną popularnością. Znano przede wszystkim jego trzy opery (Wesele Figara, Czarodziejski flet i Don Giovanniego), Requiem, koncerty fortepianowe d-moll i c-moll oraz trzy ostatnie symfonie, które najlepiej pasowały do romantycznych ideałów. Kult Beethovena sprawił, że jeszcze do połowy XX wieku uważano, iż w wielu dziedzinach Mozart mu ustępował i "dopiero odejście od podobnego sposobu widzenia dziejów sztuki pozwoliło docenić osiągnięcia Mozarta, które w niektórych dziedzinach były tak wyjątkowe, że właściwie nie znalazły następców."

 

Legendy, jakie narosły wokół osoby Mozarta uczyniły go postacią atrakcyjną dla literatury, a potem filmu. Chętnie opowiadano, że Mozart komponował Requiem z myślą o własnej śmierci. Inna legenda głosiła jakoby Mozart miał być zamordowany przez swoich braci z Loży wolnomularskiej, ponieważ w operze pod tytułem Czarodziejski flet (KV 620) zdradził tajemnice ich misterium.

Rzekoma rywalizacja między Mozartem i Antonio Salierim stała się tematem sztuki Aleksandra Puszkina” Mozart i Salieri”. Nikołaj Rimski- Korsakow skomponował operę’’ Mozart i Salieri’’, a Peter Shaffer napisał sztukę teatralną ‘’Amadeus’’, zekranizowaną w 1984 przez Milosza Formana. Większość dramatów opartych na życiu Mozarta jest w dużej mierze fabularyzowana

 

Współczesne ślady Mozarta w Salzburgu

 

W domu, w którym urodził się Mozart (Mozarts Geburtshaus) można zobaczyć skrzypce i klawikord, na których grywał. Zgromadzono tu również dekoracje sceniczne do jego przedstawień operowych.

Na Makartplatz 8, w drugim salzburskim mieszkaniu rodziny Mozarta (Mozarts Wohnhaus), zorganizowano stałą ekspozycję instrumentów muzycznych z epoki. W Mozarteum przy Schwartstrasse 26- 28 można obejrzeć znajdującą się niegdyś w Wiedniu niewielką chatkę drewnianą, w której Mozart napisał muzykę do Czarodziejskiego fletu. W barokowej katedrze na Residenzplatz Mozart był Konzertmeistrem.

Od imienia kompozytora nazwano powstałą w 1842 roku prestiżową akademię muzyczną Mozarteum. Od 1917 odbywa się Festiwal Salzburski Salzburger Festspiele. Gromadzi tłumy melomanów. Rokrocznie w przeddzień otwarcia inaugurowany jest tańcem z pochodniami. W ramach festiwalu wystawiane są opery, dramaty, odbywają się koncerty, projekcje filmów.

 

Muzyka Mozarta w Polsce

 

Także Warszawa ma swój mozartowski festiwal, na którym od lat wystawiane są wszystkie dzieła sceniczne Mozarta. Corocznie, od 2001 roku, 4 grudnia o 23.00 w kościele oo. Franciszkanów na Wzgórzu Przemysła w Poznaniu sprawowana jest msza św. z Requiem za duszę W. A. Mozarta z wiadomą oprawą muzyczną, a od niedawna także i to miasto ma swój mozartowski festiwal.